Als we de reisgidsen mogen geloven, betekent Oost-Canada: verblijven in blokhutten aan het water, kanoën op ongerepte rivieren, vissen in kristalheldere wateren, kamperen in nationale parken en het tegen zwarte beren beveiligen van proviand. Que faire? Er een jaartje gaan wonen om uit te zoeken of al die clichés wel kloppen! Onze thuishaven wordt Montréal, waar zomers heet zijn en winters barkoud. Draai je uurwerk zes uur achteruit, drink een tas ahornsiroop en reis met ons mee op deze blog.. Een reactie nalaten kan via seynhaeveseel@gmail.com of demeulemeester.jelle@gmail.com.

woensdag 25 juli 2012

West-Vlaanderen rukt uit


Klik hier om het volledige album te bekijken.
Werken tot de laatste minuut, bijna iemand moeten achterlaten op de luchthaven, bagageproblemen en meer dan 24u wakker blijven vooraleer je op je bestemming bent. Het zijn niet de ideale omstandigheden om je vakantie te starten, maar toch mochten we vorige donderdag zes lachende gezichtjes ontvangen.

Lichtjes vermoeid strompelden ze een voor een binnen: Tom, Bieke, Shari, Kevin, Sieska en Maarten. Voor ons was het toen al midden in de nacht, voor hen eigenlijk al opnieuw ochtend, maar dat hield niemand tegen om op een nuchtere maag een arsenaal hotdogs naar binnen te werken.  Gelukkig leven we tegenwoordig buiten en hebben we slechts een minimum aan beweegruimte nodig in ons huisje, want hun intrek zorgde meteen ook voor een veldslag aan reiskoffers en trekrugzakken.

Zodra wakker lokte een stralende zon ons al onmiddellijk naar het park Wilfried Laurier voor een heerlijke picknick en een plonsje in het open zwembad. Na de siesta pikten we de enige werkmens in het gezelschap op, zeulden we enkele kratten bier naar de top van de Mont Royal en zetten we samen het weekend in met een (verboden) aperitief tijdens de ondergaande zon.

Tijdens hun voorlopig laatste dag in Montreal maakte het zestal gebruik van onze gidskennis en trokken we samen op pad door de stad: de campus van Mc Gill University, de langste winkelstraat Rue St Catherine, het Quartier des Spectacles, Vieux Montreal en Vieux Port, we deden het allemaal te voet en hielden zelfs nog tijd over om een ijsje te eten, terrasje te doen, frisbee te werpen,  voetjes onder tafel te schuiven en ‘oooh’ te roepen tijdens de wekelijkse vuurwerkwedstrijd.

De dag nadien vertrokken onze gasten in ware maffiastijl met een Ford Expedition richting Canadese natuur. En wij? Wij klonken meermaals op ons 1-jaar-in-Canada-zijn! 

Blogarchief