Een eigen huis, een plek onder de zon..

Net op het moment dat je je afvraagt waarom je in godsnaam een woonst zoekt in Montréal als je 1. net zelf een huis gekocht hebt en 2. nog de laatste dagen huur betaalt van een appartement in Gent, moet je uit je doppen kijken. Het is op zo'n onverwacht moment dat een piepklein bordje 'à louer' de aandacht trekt.

Twintig appartementen hebben we gezien en evenveel eigenaars hebben we met een glimlach bedankt voor de rondleiding. Ofwel kon je je haar wassen terwijl je op het toilet zat, ofwel was er geen enkel raam te bespeuren, ofwel was het er zo overdreven vuil dat zelfs de skunks wegliepen. Als je de standaard hier bekijkt, dan zijn we best wel veel gewoon in België. Tandjes bijten, vingers kruisen, lieveheersbeestjes op je arm laten lopen en hopen dat er iets beter om de hoek komt loeren, is al wat je kan doen. Tot... een 4 1/2 plots onze aandacht trok. Voor wie niet vertrouwd is met het Canadese immo-wezen: de 4 staat voor vier verschillende ruimtes in de woning, 1/2 duidt op de aanwezigheid van een badkamer, wat ons toch behoorlijk essentieel leek. Niet aarzelen en aanbellen, was de boodschap!

Een uurtje later stapten we buiten met twee sleutels aan onze nieuwe sleutelhanger. 'Ga en proef maar van de wereld' ... vanaf nu kan het écht! Het huisje bestaat uit een behoorlijk ruime leefruimte, een keuken met Amerikaanse koelkast, dito fornuis en vaatwasmachine, een badkamer met ligbad/douche, twee slaapkamers, een wasplaatsje met wasmachine en droogkast, een klein balkon naast de slaapkamer én een tuin om te delen met vier andere (Franse) bewoners tussen 25 en 30 jaar. Zodra we onze weg gevonden hebben op de meubelmarkt, krijg je beslist wat meer foto's te zien. Voor wie zo lang niet kan wachten: 4254 Avenue de l' Hôtel-de-ville, H2W 2H4 Montréal. Be our guest!

Het lijkt al een eeuwigheid geleden, maar gisteren hebben we ook ons broek versleten in de wachtzaal van de Service Canada Centre, de bankkantoren en de gsm-operatoren. Met succes: een Social Insurance Number (SIN) is geregeld, een bankrekening wacht op de eerste centjes en onze telefoontjes moeten voortaan niet meer over België. Voor dringende zaken kan je ons bereiken op 514-586-8688. De administratieve rompslomp lijkt hiermee voorlopig van de baan. En daar zijn we niet rouwig om!

Vleugje Amerika, Snuifje Europa

Zucht. Na een tweedaagse vol 'tsjolinge' vinden we eindelijk de tijd om even neer te ploffen in de hangstoel van Prof. François Schiettekatte. Gastvrijheid dragen ze hier hoog in het vaandel, want zelfs tijdens hun jaarlijkse vakantietrip maakt de familie Schiettekatte er geen probleem van om ons in hun huis te laten logeren. Pure luxe, want we kunnen hun telefoon, internetaansluiting en fietsen goed gebruiken om alles hier geregeld te krijgen. Ons hoofd slaat af en toe een beetje tilt, maar met een verfrissende duik onder de straatfonteintjes proberen we de rust en kalmte te bewaren. 

Canada, een koud land? Vergeet het maar! Beeld je in dat je constant onder een haardroger staat en dan kom je aardig in de buurt hoe de 32 graden hier aanvoelen. Dat we veel bekijks hadden toen we hier aankwamen, was dan ook niet verwonderlijk. Om gewicht uit te sparen in onze bagage hadden we onze dikste trui, winterjas, lange broek en bergschoenen aangetrokken. De zweetdruppels toen we ons moesten aanmelden bij de immigratiedienst waren dus niet van de stress. Alhoewel... Toen we in de wachtrij stonden, konden we live een discussie meemaken tussen een officier en een vader die zijn zoon moest achterlaten in de transitzone. Hun aanpak doet je wel even slikken, maar met een onschuldige blik in de ogen en een overdreven vriendelijke glimlach is het ons uiteindelijk gelukt om zonder problemen een werk- en verblijfvisum te versieren.

Wat volgde was een rollercoaster van informatie. François nam ons - letterlijk en figuurlijk - mee op een rondrit door de Canadese administratie: waar moet je zijn om een social security number aan te vragen, welke verschillende gsm-operatoren vind je in Montréal, bij welke bank ben je best aangesloten, wat zijn de addertjes bij het huren van een appartement of huis, .... Leerrijk, maar o zo vermoeiend om le français québécois te begrijpen. Dat het hier de gewoonte is om berichten na te laten op een antwoordapparaat, spreekt enkel in ons voordeel. De afspraken om appartementen te bezoeken, beluisteren we wel twintig keer opnieuw om zeker te zijn dat we de straatnaam en het telefoonnummer goed begrepen hebben. Tot nog toe verliep onze zoektocht zonder succes. Maar er is hoop.. Morgen staan drie bezoeken gepland en vanaf maandag kunnen we alles administratief in orde brengen. Zodra het Service Canada Centre de deuren opent, staan we paraat, want zonder Social Insurance Number kan je hier niet veel aanvangen. Zowel voor de aansluiting van een gsm-en bankaccount als voor de huur van een appartement of huis moet je het nummer kunnen voorleggen. First things first dus..

In afwachting zoeken we de mooiste plekjes op om te wonen, proberen we enigszins een vakantiegevoel op te roepen en staan we versteld van het Europese karakter van deze Noord-Amerikaanse omgeving.

Au Revoir! (zoals Jelle het al kan, met een onbeschaamde Amerikaanse tongval)