Als we de reisgidsen mogen geloven, betekent Oost-Canada: verblijven in blokhutten aan het water, kanoën op ongerepte rivieren, vissen in kristalheldere wateren, kamperen in nationale parken en het tegen zwarte beren beveiligen van proviand. Que faire? Er een jaartje gaan wonen om uit te zoeken of al die clichés wel kloppen! Onze thuishaven wordt Montréal, waar zomers heet zijn en winters barkoud. Draai je uurwerk zes uur achteruit, drink een tas ahornsiroop en reis met ons mee op deze blog.. Een reactie nalaten kan via seynhaeveseel@gmail.com of demeulemeester.jelle@gmail.com.

donderdag 23 juni 2011

30 days and counting..

 

Nog negenentwintig keer slapen en dan... ja, wat dan? Dan houden we elkaar stevig vast en maken we een sprong in het diepe duister. Of we op alles voorbereid zijn? Nee. Of we weten waar we aan beginnen? Nope. Of we het volledig zien zitten? Ja, dat wel!

Dat Jelle een droom had om ooit in het buitenland te werken, was algemeen geweten. Dat hij die droom ook zou waarmaken, daar had niemand bij stilgestaan. Eind vorig jaar vond hij het evenwel tijd om zijn plannetje door te voeren. De koe bij de horens vatten, heet het dan, want waarom zou je een job zoeken in België als het ook in het buitenland kan? Exact één week en tientallen nachtelijke discussies later lag een concreet contractvoorstel op tafel voor een postje aan de Ecole Polytechnique in Montréal. De 'school' staat bekend als leader en formation et en recherche dans le domaine du génie. De taakomschrijving klinkt eerder eenvoudig: je één jaar lang onderdompelen in de wondere wereld van de axiotaxie dans les couches minces hybrides, ofte jezelf samen met enkele collega-wetenschappers opsluiten in een labo om uit te zoeken wat de eigenschappen zijn van materie op extreem kleine schaal. (Zwaai maar eens met je i-phone of i-pad als je dit leest..)

Ondertussen zijn we een half jaar ouder, huppelen we als man en vrouw door het leven, liggen de verbouwplannen in de onderste schuif en hebben we correct geantwoord op de vraag of we ooit betrokken waren bij terroristische aanslagen, moord, slavernij, mishandeling of andere mensonwaardige taferelen. Als je evenwel denkt dat 'nee' knikken volstaat om een werkvisum te versieren, dan heb je het fout. In Canada komen enkel 'mensen die financieel onafhankelijk zijn en een zekere expertise bezitten' in aanmerking om een Work Permit te bemachtigen. Om de 'waarde' van potentiële immigranten te taxeren, wordt zelfs een heus puntensysteem gehanteerd. Inmiddels zijn we de trotse eigenaars van zo'n green card, hebben we alle lopende abonnementen en verzekeringen in België stopgezet, staan onze spullen op zolder gestockeerd, weten we hoe je een buitenlandse belastingsaangifte regelt, is onze ziekteverzekering in Canada een feit, hebben we de telenet-en luminussnodaards een lesje geleerd, is ons huisje in Wevelgem in goede handen en mag ons appartement in Gent binnenkort aanstormend rocktalent verwelkomen. Rest ons enkel nog alles in te pakken en een afscheidstournee op poten te zetten..

Blogarchief