Arcade Fire trakteert

Klik hier om het volledige album te bekijken.

Er werden 75.000 mensen verwacht, maar een zwoele zomeravond deed daar nog een schepje bovenop: naar schatting 100.000 (!) mensen woonden op 22 september het gratis openluchtconcert van Arcade Fire bij. 
En wij… wij waren uiteraard aanwezig!  

Ze wonnen vorig jaar een Grammy voor beste album en dat zijn de Montrealezen nog niet vergeten. Ze adoreren hun Arcade Fire op een manier die voor ons onbekend is. Hoewel het een gratis concert was, kon je vanaf de middag al op de koppen lopen in de buurt van het Quartier des Spectacles. Het concert begon pas om 21u, maar het was overduidelijk dat heel wat inwoners hier maar al te graag een dagje verlof voor over hadden.

Zowat alle straten in de buurt waren autovrij gemaakt voor dit evenement. Geen overbodige luxe voor de organisatoren, want elke straat of plein stond gewoon vol met mensen. Wij konden geen glimp opvangen van het podium, maar dat kon de pret zeker niet bederven. Overal waren grote schermen voorzien en ook de verlichting in de straten was aangepast aan de sfeer van het concert. Alweer een avondje om niet snel te vergeten..

End of summer

Klik hier om het volledige album te bekijken.

Het is even stil geweest op de blog, maar dat heeft alles te maken met een veel te mooie nazomer in het Canadese land. Hoewel het ’s morgens en ’s avonds al behoorlijk fris is, halen we overdag nog steeds met gemak 23 graden of meer. En daar hebben we samen met honderden anderen aardig van geprofiteerd…

Het lijkt wel alsof iedereen hier nog een laatste keer ‘zot’ wil doen vooraleer ze een half jaar in hun winterhol kruipen. De bars en restaurants lokken met veel lawaai klanten naar hun mooi versierde terrassen, aan de haven pikten we verschillende openluchtevenementen mee en verder lieten we ons ook betoveren door de fantastisch aangelegde fiets -en wandelpaden in de binnenstad. Telkens opnieuw omringd door vele andere Canadezen. Iedereen haalt nog een laatste keer zijn tweewieler boven of bindt de rolschaatsen aan. Sommigen snakken echt hopeloos naar de laatste stralen zon en zouden haast vechten om een plaatsje in de zon te veroveren. Zou het betekenen dat de winter hier echt zo’n harde tijd is? Wij kunnen het nog steeds niet geloven, want tot nog toe kregen we enkel zon te zien.  

Twee weken geleden stond Montréal trouwens volledig in het teken van sport. En ook daar wou niemand op ontbreken. Naast een topmatch american football tussen de Montreal Alouettes en Hamilton Tiger-Cats (Montreal won!) gingen we datzelfde weekend trouw supporteren voor de Belgen tijdens de ‘grand prix des cyclistes’. Dat ‘onze’ Philippe Gilbert na een overwinning in de etappe in Québec ook nog eens derde werd in Montréal hebben we geweten. Heel wat landgenoten waren speciaal voor dit evenement afgezakt. Overal waren Belgische vlaggen te zien, en dat net op een moment dat wij ons behoorlijk ‘Canadees’ beginnen te voelen… 

Vreemde gewaarwording, maar wel heel erg leuk om de Belgische driekleur terug te zien!

Weekendtrip naar Parc National du Mont Orford

Klik hier om het volledige album te bekijken.

Een weekend starten zonder te weten dat je op maandag een dagje verlof hebt? Daarvoor moet je Jelle heten én uitermate verstrooid zijn. Het zorgt vaak voor ergernissen, maar af en toe brengt het ook onvergetelijke momenten met zich mee. Halsoverkop op kampeertrip vertrekken bijvoorbeeld, mét schitterende wandeltochten, tropische regenbuien en geroosterde marshmallows als extraatje.

Hoewel de kranten al dagenlang berichtten over het aankomende long weekend, had Jelle er nooit aan gedacht om even te polsen bij zijn collega's of hij toevallig ook recht had op een dag van de arbeid. Zelfs niet nadat Seel er hem elke ochtend aan herinnerd had om dit wél te doen. Wachten tot het allerlaatste moment is meer zijn manier van werken, dus stelt Jelle deze taak uit tot... vrijdagavond 19 uur?

De glimlach bij thuiskomst verraadde het al. Labour Day telt ook voor fysici en dus beslissen we maar meteen om ten volle van dit - misschien wel laatste - zomerse weekend te genieten. Canadian style noemen ze het hier: afwachten wat het weer wordt, alles inpakken en wegwezen. Zo onvoorbereid zijn we nog nooit ergens naartoe vertrokken, maar we hebben geluk: er is nog exact één kampeerplaats vrij in het Parc National du Mont Orford en ook bij Budget Cars mogen we in de handjes klappen. De auto's uit onze gevraagde laagste klasse zijn allemaal gereserveerd voor het weekend. Of we er een probleem mee hebben om een groter exemplaar te nemen voor dezelfde prijs? Nee, natuurlijk niet, mevrouw! Nu pas weten we ook waarom de supermarkten hier 7 dagen op 7 open zijn tot 23 uur. Late beslissers moeten nu eenmaal ook een overlevingspakket kunnen aanschaffen...

Amper twee uur later ruilen we het lawaai van de stad voor pure rust en stilte. Enkel het gepiep van chipmunks en het gekras van le martin pêcheur laat weten dat we er niet alleen zijn. De oohs en aahs volgen elkaar dan ook in snel tempo op: enkel bossen, meren en prachtige vergezichten voor ons. Adembenemend mooi! En morgen wordt wellicht nog beter, want dan plannen we een klim naar de top van de Mont Chauve. Het weerbericht voorspelt nochtans weinig goeds: temps très chaud avec une tendance orageuse probablement très forte dans l'après-midi, gevoelstemperatuur 39°C (!). Een Belgisch laf weertje denken we, dus vertrekken we zonder zorgen op een alweer prachtige tocht. Lang duurt het echter niet vooraleer de hemel zwart kleurt en de eerste regendruppels laten vermoeden dat het menens wordt. Terugkeren lijkt de beste optie, maar wat doe je als je net op het verste punt staat? Dan zit er niets anders op dan te genieten van een warme douche in openlucht mét gratis lichtspektakel. Je wordt er -extreem- nat van, maar het zorgt wel voor schitterende herinneringen...