 |
| Melk wordt verkocht in zakken. Handig is anders.. |
Iets meer dan acht maanden. Zo lang (naar onze mening ‘kort’) huppelen we al door de straten van Montréal. Het lijkt soms alsof we hier al altijd gewoond hebben. En toch moeten we toegeven dat we ons nog steeds verbazen over een aantal gewoontes.
Wist je bijvoorbeeld dat…
- je in Canada het rode licht mag (moet!) negeren als je naar rechts wil afslaan. Deze regel geldt zowat overal, behalve in Montréal zelf.
- de verkeerslichten nà het kruispunt opgesteld staan. Rem dus tijdig als je niet midden op een druk kruispunt voor het rode licht wil staan.
- voetgangers exact te zien krijgen hoeveel seconden ze nog hebben om de straat over te steken. Je kan maar beter goed inschatten of je de overkant nog tijdig haalt, want de autobestuurders hebben geen geduld.
- alle gezinnen in Montréal gratis voorzien worden van water. Je hoeft je dus niet schuldig te voelen als je heerlijk lang wil douchen, elke dag een bad wil nemen of het water laat lopen terwijl je je tanden poetst. Lang leve het sneeuwwater!
- je steevast je schoenen uitdoet als je bij een Canadees op bezoek gaat.
- 'mijn frigo is jouw frigo' een vaste spreuk is in elke Canadese huiskamer. Ben je te gast bij een Canadees? Wacht dan niet tot ze je vragen of je iets wil om te drinken en stap gewoon op de koelkast af om een drankje te nemen.
- recycleren een haast onbekend begrip is in Montréal. Glas, papier, restafval, … alles gaat in dezelfde zak. Stadsvuilniszakken bestaan trouwens evenmin. Geen grote zak ter beschikking? Plaats dan desnoods twintig kleine plastic zakjes van de supermarkt buiten. Kan perfect! Ons respect voor de vuilnisophalers is groot..
- plastic flesjes en blikjes kunnen dan weer wel ingeruild worden. Je ontvangt hiervoor welgeteld 0.10 CAD (ofte 0.06 euro)/ flesje. Niemand durft hiervoor naar de winkel te rennen, maar het is wel het ideale tijdverdrijf voor de tientallen daklozen in Montréal. Zij kruipen maar al te graag de vuilnisbakken in op zoek naar lege blikjes frisdrank.
- supermarkten (en vele andere winkels) elke dag open zijn van 8 tot 23 uur. Zelfs op zondag!
- de nachtwinkels de toepasselijke naam ‘dépanneur’ dragen. Dit moeten we invoeren in ons West-Vlaamse land, niet?
- de apotheker eveneens dienst doet als huisarts. De gemiddelde apotheek (ofte ‘pharmaprix’) ziet eruit als een grote supermarkt vol geneesmiddelen en verzorgingsproducten. Je kan er zo goed als alles zonder voorschrift bekomen. Enkel voor een klein aantal geneesmiddelen moet je even een praatje maken met de apotheker.
- je in elk restaurant gratis water kan bestellen. Meestal hoef je er zelfs niet om te vragen en krijg je sowieso water op tafel.
- je een ‘doggy bag’ mee naar huis krijgt als je je bord niet volledig kon leeg eten. Geen eten in de vuilnisemmer dus. Hier krijg je gewoon de restjes mee voor de dag nadien.
- je in zowat elk restaurant zelf je fles wijn of pintje bier mag meebrengen. Het personeel zorgt voor een koelemmer en schenkt maar al te graag je zelfgekozen drank uit. De invoerrechten voor alcohol zijn voor vele restaurantuitbaters te duur, dus lokken ze hun klanten door een bordje ‘apportez votre vin’ voor de deur te plaatsen.
- je de beste eethuizen herkent aan hun line-up. Zelfs bij temperaturen tot -25°C maken de liefhebbers al lang voor openingstijd hun opwachting voor de ingang.
- melk en bloemsuiker in plastic zakken verkocht wordt. Het is ons nog steeds niet duidelijk wat daar gemakkelijk aan is.
- de Canadezen hun koffiebeker nooit loslaten: op de metro, op de fiets, tijdens een wandeling, … altijd en overal hebben ze een beker koffie in de hand.
- ‘vente de garage’ een prachtige manier is om oude spullen aan de man te brengen. Zowat elk weekend stellen inwoners allerhande weggevertjes tentoon in hun garage of voortuintje. Wij konden op die manier onder meer een eettafel, fietsen en een radio op de kop tikken. Geen zin om ‘winkeltje’ te spelen? Plaats je oude tv, boiler of gasfornuis dan gewoon op straat met een bordje: ‘Emporte moi, je fonctionne!’
