Als we de reisgidsen mogen geloven, betekent Oost-Canada: verblijven in blokhutten aan het water, kanoën op ongerepte rivieren, vissen in kristalheldere wateren, kamperen in nationale parken en het tegen zwarte beren beveiligen van proviand. Que faire? Er een jaartje gaan wonen om uit te zoeken of al die clichés wel kloppen! Onze thuishaven wordt Montréal, waar zomers heet zijn en winters barkoud. Draai je uurwerk zes uur achteruit, drink een tas ahornsiroop en reis met ons mee op deze blog.. Een reactie nalaten kan via seynhaeveseel@gmail.com of demeulemeester.jelle@gmail.com.

donderdag 5 januari 2012

White Christmas in Québec

Klik hier om het volledige album te bekijken.
Een oud stadsgedeelte dat eenzelfde gezelligheid en romantiek uitstraalt als de kunstenaarssteegjes in Parijs, een boulevard vol culinaire hoogstandjes en een centrum waar de kerstverlichting je de weg wijst: dàt is Québec. Overgiet het geheel nog met een dik wit sneeuwtapijt en dan weet je waarom we ‘la vieille capitale’ uitkozen om kerstavond te vieren.

Hoewel de weerman ons ’s ochtends meermaals gewaarschuwd had dat het koud – héél koud – zou worden, beslisten we toch om ons thermisch ondergoed nog even in de koffer te laten liggen. Er stond ons namelijk een doorreis richting het nog veel koudere schiereiland Gaspé te wachten, dus wilden we onszelf niet al te veel verwennen.

Gewapend met sjaal, muts en handschoenen trotseerden we temperaturen van -24°C en lieten we ons betoveren door het gezellige karakter van de oude ommuurde binnenstad. Het Terrasse Dufferin, het imposante Château Frontenac, Rue Trésor, Place Royal, … Als je er eenmaal geweest bent, moet je toegeven dat het een terechte beslissing was om Vieux-Québec als eerste Noord-Amerikaanse stad een plaats te geven op de Unesco-lijst van Werelderfgoederen.

Onze kerstkalkoen lieten we die avond aansnijden in één van de gezelligste restaurantjes van de stad. En hoewel we gedacht hadden dat we er eenzaam en alleen bij de open haard zouden zitten, bleek dat heel wat families kerstavond hier op verplaatsing doorbrengen. Het was dan wel niet onze eigen familie, maar het straalde wel een gezellige huiselijke sfeer uit!

Met een (nog) ronder buikje namen we de dag nadien afscheid van de stad en trokken we verder richting Parc National de la Jacques-Cartier. Op minder dan een uurtje rijden van Québec biedt dit natuurpark al een magnifiek zicht op het Laurentiaans massief. Het meanderen van de vele rivieren tekent zich uit in de golving van de steile bergflanken rond de nauwe valleien. In de winter wordt de ware omvang van de hoofdader in dit rivierkluwen echter verborgen door een dikke laag ijs die nog slechts een miniem snelstromend kanaaltje laat zien. De extreme vrieskou zorgde ook hier voor een rode neus en bevroren haarlokken, maar dat kon de pret niet deren. Onze kersttrip was goed ingezet en we waren vastbesloten om er een onvergetelijk weekje in de sneeuw van te maken.

Blogarchief