Als we de reisgidsen mogen geloven, betekent Oost-Canada: verblijven in blokhutten aan het water, kanoën op ongerepte rivieren, vissen in kristalheldere wateren, kamperen in nationale parken en het tegen zwarte beren beveiligen van proviand. Que faire? Er een jaartje gaan wonen om uit te zoeken of al die clichés wel kloppen! Onze thuishaven wordt Montréal, waar zomers heet zijn en winters barkoud. Draai je uurwerk zes uur achteruit, drink een tas ahornsiroop en reis met ons mee op deze blog.. Een reactie nalaten kan via seynhaeveseel@gmail.com of demeulemeester.jelle@gmail.com.

donderdag 20 oktober 2011

Zomerse groeten uit Parc National d’Oka

Klik hier om het volledige album te bekijken.
Hoe neem je het best afscheid van de zomer? Juist, met je voetjes in het water, de zon op je snoet en een lekker ijsje in de hand. Als afsluiter van onze trip trokken we daarom richting het strand in Parc National d’Oka, de ideale locatie om optimaal te genieten van de laatste zomerzon.
Om de spieren los te maken na de intensieve tochten in Mont Tremblant, haalden we nog één keer de wandelschoenen boven. Kwestie van toch enigszins een glimp op te vangen van de natuur in het park.. Via de Sentier de la Grande Baie bereikten we na een uurtje stappen een prachtig rustpunt met zicht op de lagune. Het eindpunt van de tocht liet ons zelfs letterlijk zweven over het water. De houten loopbrug is namelijk enkel aan de oever vastgemaakt waardoor de constructie mee beweegt met de stroming van het water. Een heel apart gevoel en vooral een wondermooi uitzicht op het meer!
Na de middag keerden we op onze stappen terug om de rest van de dag aan het strand door te brengen. Onze missie: zonder schuldgevoel zalig nietsnutten! Dat we daarin met verve geslaagd zijn, hoeven we wellicht niet te vertellen. We installeerden ons onder meer voor een uitgebreide zelfgemaakte picknick, mijmerden over de voorbije - uiterst bijzondere - zomer, sleepten onze voetjes voort in het warme water en genoten van een welverdiend terrasje.
Zo’n lange en warme zomer, dat willen we elk jaar wel…

Blogarchief