 |
| Klik hier om het volledige album te bekijken. |
Beeld je in dat de temperaturen enkele dagen amper het vriespunt halen om je nadien te trakteren op zomerse maxima van om en bij de 30 graden. Voeg daar nog een pak ongezien prachtige herfsttaferelen aan toe en dan heb je een allesomvattende definitie van wat de Canadezen hun Indian Summer noemen. Wij vonden het alvast een ideaal moment om opnieuw op road trip te trekken. Eerste stopplaats: Parc National du Mont Tremblant.
Om de Canadese herfstkleuren ‘op hun best’ te spotten, heb je maar heel even de tijd. Je kan dus enkel hopen dat de zon je welgezind is tijdens die paar dagen, want anders zie je de bladerpracht letterlijk aan je neus voorbijvliegen. Een week lang hebben we de webcambeelden gevolgd vanop de Laurentians Mountains om zeker te zijn dat we niet voor niets naar het park zouden afzakken. Ietwat overbodig misschien, want na amper tien minuten rijden wisten we al dat we het perfecte moment gekozen hadden. Een rit langs de autosnelweg was nog nooit zo leuk. Je wist niet waar eerst gekeken. Al een geluk dat er weinig verkeer was, want het mag gezegd dat Jelle nogal snel afgeleid was door al die kleurtjes.
Eenmaal aangekomen in het park, werden we pas écht overweldigd door de schoonheid van ‘l été indien. De kleuren die je in België te zien krijgt, verdwijnen in het niets met het kleurenpalet dat hier aan de bomen hangt. Van fris groen over okergeel tot vurig rood, hier krijg je het allemaal samen en met een oogverblindende intensiteit. Foto’s kunnen onmogelijk weergeven wat in ons geheugen gegrift staat, maar we hebben ons best gedaan om jullie toch wat te laten meegenieten.
Na een dagje vol onvergetelijke wandeltochten, beslisten we om de dag nadien aan het echte werk te beginnen. Een mooi overzicht van al dat moois krijg je namelijk enkel als je alles van bovenaf bekijkt, dus waagden we ons maar al te graag aan een klim naar de top van de Mont Vache Noire. Een behoorlijke inspanning, maar met een extra bidon water van 4 liter en voldoende rustpauzes stapte de baby gezwind mee naar boven. Het moet frustrerend zijn om op het hoogste punt te staan, je ouders constant te horen vertellen hoe mooi het er wel is en zelf niets te zien. Maar we maken dit goed.. In de lente, als alles opnieuw in bloei staat, dan komen we hier zeker terug!
(Het vervolg van onze trip lees je binnenkort..)
